Nasıl olur da bu kadar kolay yaşanır aşklar? Bu kadar kolay mıdır ki ansızın "tuttuğun bir elin" yüzüne hiç bir şey olmamışcasına bakmak? Duygular mıdır yitip giden, yoksa insanlığımız mı? Bir anlık mıydı, yoksa aceleciliğin verdiği pişmanlık mı? diye sorasın gelir. Ama sorunun muhatabını bulabilmekte gerekir. Birinci tekil şahısızdır ve şizofrenik dialoglar içinde kayıp olunur. Dostça gülümseyen gözlerde benlik arayışına girilir. Artık zamanla varlığından endişe duyulan gece tekil acıların çokluğunda kendini boğarak imha etmeye mahkumdur.
Saygılar.
Fail-i Meçhul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder